پی آمد بی ثباتی اقتصاد کلان بر فقر در ایران(87-1363)

از پی آمدهای بی ثباتی اقتصاد کلان در یک کشور می توان به کاهش رشد اقتصادی، کاهش سرمایه گذاری و انباشت سرمایه ی بخش خصوصی و هم چنین تاثیر سوء بر توزیع درآمد اشاره نمود. در یک محیط بی ثبات اقتصاد کلان، نرخ تورّم بالا و پرنوسان، فقرا را از طریق کاهش دستمزدهای واقعی و از دست دادن فرصت های شغلی موجود به دلیل واکنش سرمایه گذاران در برابر تورّم، (از طریق کاهش تولید) تحت تاثیر قرار می دهد. نرخ تورّم بالا هم چنین از طریق کاهش رشد اقتصادی، توزیع مجدّد درآمد و ثروت را به زیان افرادی که حدّاقل توانایی را در دفاع از منافع اقتصادی خود دارند بر هم زده، باعث بروز ناپایداری شدید در قیمت های نسبی شده و سرمایه گذاری را پر مخاطره می سازد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر بی ثباتی اقتصاد کلان بر فقر از طریق مجراهای رشد و توزیع درآمد بوده که به این منظور با اتّکاء به چارچوب های پایه یزی شده در تحقیق به تخمین مدل های تدوین شده بر اساس روش خودتوضیح با وقفه های گسترده پرداخته شده است. برای ساخت نمایه ی بی ثباتی اقتصاد کلان از الگوریتم هشداردهی پیش از وقوع و شاخص های تورم، نسبت کسری بودجه به تولید ناخالص داخلی، تغییر در نرخ واقعی ارز و تغییر در رابطه ی مبادله و برای ساخت شاخص فقر از ریزداده های حاصل از آمارگیری بودجه ی خانوارها طی سال های 87-1363 استفاده شده است. روابط در سه زمینه ی بی ثباتی اقتصاد کلان و رشد اقتصادی، بی ثباتی اقتصاد کلان و نابرابری و بی ثباتی اقتصاد کلان و فقر تنظیم و برآورد شده و در نهایت نیز به استخراج تاثیر نهایی بی ثباتی اقتصاد کلان بر فقر از مجرای رشد و نابرابری پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد بیش ترین تاثیرگذاری بی ثباتی اقتصاد کلان بر فقر از ناحیه ی تاثیرگذاری بر نابرابری و به دنبال آن نابرابری بر فقر است. بی ثباتی اقتصاد کلان مناطق شهری را با نابرابری درآمد بیش تر و به تبع آن با فقر بیش-تری روبرو می سازد. بر اساس برآوردهای صورت گرفته بی ثباتی اقتصاد کلان، فقر را در مناطق شهری و روستائی مستقیماً تحت تاثیر قرار نمی دهد. هم چنین شدّت تاثیرگذاری بی ثباتی اقتصاد کلان بر فقر از مجرای رشد اقتصادی و به تبع آن تاثیر بر فقر چه در مناطق شهری و چه در مناطق روستائی قابل توجّه نیست.